تانک هوابرد 2S25 Sprut-SD ، خط شکنی در پشت خطها

نیروی چترباز و هوابرد که در ارتش روسیه بنام VDV شناخته میشود ، از جمله ی نیروهایی بود که از ابتدا بخاطر وسعت شوروی و لزوم جابجایی سریع نیروها ، همواره مورد توجه روسها قرار گرفت . بطوریکه در زمان استالین ، استعداد نیروی چترباز ارتش شوروی به بیش از 1 میلیون نفر رسید و نیروی بی همتایی بوجود آورد .

اما بتدریج روسها به این نتیجه رسیدند که نیروهای چترباز تنها در صورتی میتوانند از یک نیروی تاکتیکی با توانایی محدود به یک نیروی رعب آور در قلب دشمن و وزنه ی تعیین کننده در کفه ی معادلات نظامی تبدیل شود که دارای قدرت آتش برتر باشد .

روسها برای تحقق این مهم دست به توسعه ی فناوری RAPID یا Retro-Rocket-Assisted Parachute In-Flight Delivery زدند . در این روش تانک با چندین چتر از ارتفاع بالا پرتاب میشود و درست چند لحظه قبل از رسیدن به زمین چند راکت متصل به چتر که در جهت عمود بر زمین قرار گرفته اند روشن میشوند ، این کار باعث خنثی شدن نیروی وزن تانک و نتیجتا کاهش شتاب و سرعت سقوط و کاهش نیروی ناشی از اصابت به زمین به تانک میشود ، در نتیجه تانک به سلامت فرود میاید . تانکهای با وزن 30 تن نیز قابلیت فرود با این وسیله را داشتند .

ارتش سرخ تانکهای سبک ASU-57 با توپ 57 میلیمتری را به عنوان تانک سازمانی نیروهای چترباز در نظر گرفت ، این تانک تنها 3 میلیمتر زره داشت ، اما از تحرک و قدرت آتش نسبتا خوبی بهره مند بود و قابلیت پرتاب از هواپیما را داشت . پس از این تانک ، تانک ASU-85 وارد نیروهای چترباز شد اما ناتوانی در پرتاب با چتر ، کارایی این تانک را در نیروهای چترباز روسیه به یک توپ ساپورت نزدیک تنزل داد .

در دهه ی 90 ، نیروی هوابرد روسیه (VDV) درخواست ساخت یک تانک جدید با تحرک بالا ، قدرت آتش زیاد و قابل پرتاب با چتر را داد . صنعت تانک سازی روسیه بار دیگر به کار افتاد ، کارخانه ی تانک سازی ولگوگراد مامور ساخت تانک جدید شد . نتیجه ی این تلاش ها تانک سبک 2S25 Sprut-SD شد که البته خود روسها آن را "توپ خود کششی ضدتانک" مینامند.

تانک 2S25 Sprut-SD بر پایه ی شاسی نفربر قدرتمند  BMD-3 طراحی شد . این تانک از توپ مرگبار 125 میلیمتری ضد تانک Sprut با برد 5 کیلومتر بعنوان توپ اصلی خود استفاده میکند که قدرت آتشی برابر تانک T-80 برای واحدهای چترباز ارتش روسیه در مقابل نیروهای زرهی دشمن به ارمغان میاورد .

 توپ این تانک مجهز به کیت انزوای حرارتی (برای کاهش اثرات حرارتی تانک) و تثبیت کننده ی دو محوره و سیستم گلوله گذار خودکار افقی است (که باعث افزایش نرخ آتش توپ به 7 گلوله در دقیقه شده است) ، مخزن تانک دارای ظرفیت حمل 40 گلوله توپ بوده و در کنار توپ اصلی مجهز به یک یک تیربار 7.62 میلیمتری است .

هر 3 خدمه ی تانک مجهز به تجهیزات دید در روز و شب بوده و جایگاه فرمانده تانک به یک مسافت یاب و سیستم هدایت لیزری مجهز است . هدایت و کنترل اتش این تانک بصورت تمام کامپیوتری انجام میشود و تانک مجهز به سیستم حفاظت NBC و سیستم پرتاب نارنجک های دودزا میباشد . زره این تانک در بخش Hull (بدنه ی جلوی تانک) از نوع فولادی و در بقیه قسمتها از آلیاژ آلومینیوم بوده که خدمه را از گلوله های 12.7 میلیمتری (23 میلیمتری از فاصله ی 500 متری) و شرپنل خمپاره ها حفظ میکند .

در کنار این قدرت آتش ، تانک 2S25 از قدرت مانورپذیری بالایی بهره میبرد . این تانک از یک موتور دیزلی چندگانه سوز 2V-06-2 با قدرت 510 اسب بخار و سیستم تعلیق نئوماتیکی (با استفاده از فشار هوا) استفاده میکند که به این دستگاه قابلیت حرکت نرم و با سرعت 68 کیلومتر بر ساعت در جاده و 10 کیلومتر بر ساعت در آب (به عمق 3 متر) را میدهد . تانک 2S25 با وزن 18 تن ، قابلیت پرتاب بروش RAPID از هواپیماهای ترابری IL-76 Candid را دارا میباشد که یک مزیت بزرگ برای نیروهای چتربار محسوب میشود .

در حال حاضر 24 دستگاه از این تانک در خدمت نیروهای چترباز ارتش روسیه (VDV) میباشند که طبق برنامه ی مدرنیزاسیون نیروهای مسلح روسیه تا 2015 این تعداد باید به 57 عدد برسد .

منابع :

http://warfare.ru/?l...=1579&catid=240

http://www.globalsec...russia/2s25.htm

http://en.wikipedia....i/2S25_Sprut-SD

مترجم و گردآورنده : Cheka